Dag Veronique,
Ik wil je bedanken.
Ik wil je bedanken voor het steeds warme onthaal.
Ik wil je bedanken voor die open armen en jouw luisterend oor.
Ik wil je vooral bedanken voor het horen van mijn verdriet, mijn onzekerheid, mijn gehuil.
Maar ook voor het terugbrengen van mijn zelfzekerheid, mijn gelach en het belangrijkste, mijn rust.
Dankzij jou kreeg ik mijn hoofd vol chaos opnieuw tot rust.
Dankzij jou voelt mijn kleine zwaarbeladen ik zich opnieuw groot en vederlicht en klaar om er opnieuw volledig voor te gaan.
Dus Veronique, bedankt voor alles wat je hebt gedaan!
en dan hoor ik je zeggen ‘jij bent het hé An Sofie die het werk deed !)