Op de pauzeknop drukken om terug m’n eigen stem te horen
Hoe rustgevend is het om te kunnen praten en iemand voor jou te hebben die luistert, die tijd voor je maakt. Die er gewoon is. Iemand die je ziet.
Beetje bij beetje komt alles er uit. Alles waar je zelf mee in de knoop ligt, moet je uiteindelijk zelf aanbrengen. Soms gooi je er een hele hoop tegelijk uit, soms sijpelt het er langzaam uit.
Soms is het bevrijdend, dan weer confronterend …
Ik heb geleerd, dat je gevoel het altijd bij het rechte eind heeft …
’t is gek dat je soms je eigen stem niet kan horen. Ik heb geleerd dat ik soms moet durven op de pauzeknop te duwen, gewoon om naar mezelf te luisteren. Ik holde mezelf zo hard voorbij in het leven …
We leven maar één keer!
Respecteer jezelf genoeg om tijd te maken voor jezelf
Tijd … niet om iets te doèn, gewoon tijd, om stil te staan, om de stilte te kunnen horen … om je eigen stem te kunnen horen; je pijn, je verlangens, je gevoelens, de onrust, de spanning, …
Laat je omringen door mensen die je voelen, die je begrijpen, die je steunen, die je versterken in wie je eigenlijk al bent. Laat je niet langer naar beneden duwen, maar stijg op !
Leer te leven, in de plaats van te overleven.
Leer te zijn, in plaats van te functioneren.
Leren leven.
Dàt heb ik geleerd van Véronique, en nog zo veel meer …